Keuze van de kweker

Pachyphragma macrophylla in bloei. Foto: Hans Kramer (Hessenhof)

Pachyphragma macrophylla in bloei. Foto: Hans Kramer (Hessenhof)

Pachyphragma macrophylla, een echte alleskunner


Je zou het niet denken, maar deze betrekkelijk bescheiden plant, met een naam die weinig mensen wat zegt, is al jaren met afstand de best verkopende plant van de kwekerij. Daar is de magnifieke groep planten die al jaren achter bij de toiletten groeit, debet aan. In het voorjaar vergaapt een ieder zich aan de hagelwitte bloemtrossen die druk door bijen bezocht worden. Geen wonder want deze plant is nauw verwant aan het koolzaad, een Kruisbloemige dus, die in dit geval uit de Kaukasus stamt.

Zo op het oog lijkt de plant op een superieure vorm van onze bekende Look zonder Look en inderdaad als je het blad van de Pachyphragma kneust, komt er ook een lichte uiengeur vrij. Het jonge blad is dan ook uitstekend in salades te verwerken, ik heb het zelf echter nog nooit geprobeerd. Als sierplant heeft de plant immers zoveel te bieden. Na de bloei, die van maart – mei duurt, verschijnen de lichtbruine zaadstanden die heel aantrekkelijk zijn. Als de ronde zaden rijp zijn blijven ze nog lang rammelen in hun zaaddozen.



Tegen die tijd is het midden juni en dan zien we het licht geschulpte, hartvormige blad snel groter worden. Uiteindelijk neemt het een bijna ronde vorm aan en haalt met gemak 15 tot 20 cm doorsnede. En juist dit blad wordt door de tuinbezitters zo gewaardeerd. Niet dat het nu uitgesproken mooi is, maar het is groot en heeft fantastische onkruid onderdrukkende eigenschappen.
Er komt hoegenaamd niets doorheen en in de winter, zelfs na de twintig graden vorst blijft het groen.

Er zijn weinig planten die zo tolerant zijn wat standplaats betreft, alhoewel de hele dag zon niet zo op prijs gesteld wordt. Hier op de zandgrond is door mild uitzaaien in tien jaar een hele kolonie ontstaan onder een eikenwal. En daar is het ’s zomers erg droog. Op een wat vruchtbaardere grond zal de plant er zeker weliger uitzien. Reken daar maar op wat extra zaailingen.

Ideale plek onder bladverliezende bomen. Foto: Hans Kramer (De Hessenhof)

Ideale plek onder bladverliezende bomen. Foto: Hans Kramer (De Hessenhof)

Combineren met

Over het algemeen zou je kunnen zeggen dat er weinig planten zijn die zo goed presteren in droge schaduw.
En dat schept natuurlijk veel mogelijkheden. Het grote ronde blad geeft veel structuur en laat zich prachtig combineren met varens, schaduwminnende grassen zoals Carex of Melica. Maar ook de droogtebestendige Euphorbia amygdaloides robbiae, is een goede partner. De groengele bloemen met het wit van de Pachyphragma gaan daarmee goed samen.

Kijk ook eens naar de foto waar je de Euphorbia na 20C vorst ziet in de strenge winter van 2012. Het loof is hiervan allemaal bevroren, terwijl het blad van de Pachyphragma er nog goed uitziet.

Denk ook aan kleine verwilderingsbollen zoals Scilla, Puschkinia en zelfs in mei staat het tere blauw van de Camassia nog mooi bij de uitbloeiende bloemschermen van de Pachyphragma.

Kortom een plant die weliswaar bescheiden van uiterlijk is, maar zoveel goede bruikbare eigenschappen bezit dat het geen wonder is dat hij nu massaal ontdekt wordt. Wat dat betreft zouden we kunnen zeggen, Pachysandra eruit ( die worden toch maar ziek) en Pachyphragma erin.

Hans Kramer (De Hessenhof)